(© Dan Addison/University of Virginia Communications Dept.)
جهان رمضانی که در دانشگاه ویرجینیا تدریس می کند، در حین گردآوری آثار، دانشجویان را در نظر داشت. (© Dan Addison/University of Virginia Communications Dept.)

هر دانشجوی دانشگاهی در آمریکا که واحد ادبیات برمی مدارد، احتمالاً با گلچین ادبیات انگلیسی نورتون – مجموعه ای از داستان ها، اشعار و مقالات انتقادی آشنایی دارد.

جهان رمضانی، سردبیر گلچین شعر مدرن و معاصر نورتون می‌گوید که به عنوان یک استاد می‌داند که درک شعر بدون پیشینه و زمینه برای دانشجویان دشوار است. او در انتخاب و گردآوری اشعار برای جدیدترین نسخه گلچین، ۱۹۵ شاعر را با خلاصه ای از زندگینامه شان و تأثیرات و مضامین هر شاعر به خوانندگان معرفی می کند. او می‌گوید که این پیش ‌زمینه خوانندگان را قادر می سازد تا سریعتر از “صداها، ریتم‌ها و قوه تخیلی” شعرها لذت ببرند.

کار یک سردبیر

رمضانی در حین گردآوری بهترین اشعار انگلیسی زبان ۱۵۰ سال اخیر، دائم به یاد یکی از استادان پیشین خود، مرحوم ریچارد اِلمان، استاد رمضانی در دانشگاه آکسفورد انگلستان و یکی از سردبیران نسخه قبلی مجموعه اشعار نورتون بود. رمضانی می ‌گوید هنگام به‌ روزرسانی گلچین نورتون، سعی کرد نثر ظریف و “درخشش” اِلمان را حفظ کند.

 (© AP Images)
والت ویتمن (© AP Images)

به گفته رمضانی، انتخاب اشعار برای این مجموعه گاهی اوقات شبیه به “جنگ اشعار” بود. همکاران دانشگاهی و شاعران  هر یک نظرات قوی داشتند. او می ‌گوید: “بسیاری از شاعران به زیبایی‌شناسی خاصی پایبند هستند که دوست دارند ترویج کنند، و می گویند که هیچ چیز دیگر به درد نمی خورد.”

این مجموعه جدید شاعران سرشناس آمریکایی، بریتانیایی و ایرلندی مانند والت ویتمن، والاس استیونز،  تی. اِس الیوت، و ویلیام باتلر ییتس را در برمی گیرد. اما رمضانی بیش از نیمی از اشعار چاپ قبلی را حذف کرد و تعداد زیادی از آثار نویسندگان و شاعران تجربی و معاصر از جاهای دیگر را به این مجموعه اضافه کرد.

مجموعه جدید

جلد اول اشعار “مدرن” اواخر قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم را در بر می گیرد. بسیاری از این شاعران بر خلاف رمانتیسم دوران قبل، اشعار کمتر شخصی سروده اند. جلد دوم، شامل اشعار “معاصر” است که پس از جنگ جهانی دوم نوشته شده اند و بیشتر شخصی هستند. رمضانی شعر مدرن تی. اِس الیوت، “سرزمین بیهوده” که در سوگواری تمدن سروده شده را با شعر معاصر سیلویا پلات، “بابا” که در سوگ پدر سلطه گرش نوشته، مقایسه می کند.

شعر انگلیسی زبان، و به ویژه شعر آمریکایی متنوع تر و بین المللی تر شده است. رمضانی اشعاری از نویسندگان بومی آمریکا، لاتین تبار، آمریکایی آسیایی تبار ، آفریقایی، هندی و کارائیب را در این مجموعه گنجانده است.

با وجود تضادها، خوانندگان پل هایی را بین شعرها و شاعران مختلف پیدا می کنند. رمضانی می‌گوید که یک شاعر بریتانیایی پنجابی که با آثار آمریکایی/ بریتانیایی چندان آشنایی ندارد، از خواندن کلمات به زبان سانسکریت در “سرزمین بیهوده” بسیار خوشحال شد : شانتی شانتی شانتی. در عین حال، اثر جدیدتر شاعر آمریکایی کشمیری تبار، آقا شهید علی سبک رسمی برگرفته از فرهنگ اردو کشمیر را به نمایش می گذارد.

 (© Mike Derer/AP Images)
امیری باراکا (© Mike Derer/AP Images)

 

در بخش جوی هارجو، ملک الشعرای ایالات متحده، به تأثیر اوکوت پی ‌بیتک، یک شاعر اوگاندایی اشاره می‌شود که اشعار او را نیز می‌ توان در این مجموعه یافت.

رمضانی خاطرنشان می ‌کند که بسیاری از شاعران معاصر “چه با گوش دادن به موسیقی هیپ هاپ و چه خواندن فلسفه، با دنیای ما تعامل می‌کنند، از فرهنگ عالی و عامه الهام می گیرند و آنها را به شیوه‌های جالب و جذابی در هم می‌آمیزند.”

رمضانی به شعری از امیری باراکا، یک شاعر آمریکایی آفریقایی تبار با عنوان “دنیای راهب” با همخوانی های ناهموار و جاز مانند و نافرمانی از قوانین علامت گذاری (عدم استفاده از علامت نقل قول) اشاره می کند و می گوید که –

.Monk carried equations he danced a you
                                         What’s happening?” We said, as he dipped &
                                        “?Spun. “What’s happening?”

-به همان اندازه مصراع‌های زیبا و قافیه‌ بندی شده “گام‌های غم‌انگیز”، اثر شاعر بریتانیایی فیلیپ لارکین مهم است. (این چند خط شعر درباره نگاه کردن به ماه)

.One shivers slightly, looking up there
The hardness and the brightness and the plain
Far-reaching singleness of that wide stare
Is a reminder of the strength and pain
,Of being young; that it can’t come again
.But is for others undiminished somewhere

رمضانی که اصالتاً انگلیسی و ایرانی است، به یاد می آورد که هنگام سفر به ایران در دوران کودکی، بستگانش اشعار شاعران فارسی زبان قرن سیزدهم را از حفظ بودند و با هم می خوانند، و اذعان می کند که تشخیص ارتباط بین زبان قرون گذشته و زبان امروزی برای او طبیعی است.